Rok spokojnego słońca Wojenny

Odtwórz film w nowym oknie

Katalog Filmów

Dostosowanie

Fundacja Katarynka

Czas trwania

1 godz. 45 min.

Reżyseria

Data premiery

1985

Scenariusz

Obsada

Produkcja

Ocena

Średnia 5 / 5. Ilość: 4

Opis filmu:

W 1946 roku do miasteczka w pobliżu Zielonej Góry przybywa amerykańska komisja wojskowa, która ma odnaleźć groby jeńców alianckich, zamordowanych przez hitlerowców. Kierowca Norman poznaje czterdziestoletnią Emilię, jest nią zafascynowany. Wzajemne zainteresowanie i rodzące się uczucie utrudnia jednak bariera językowa. Norman stara się nakłonić Emilię do wspólnego wyjazdu do Ameryki. Emilia również pragnie tego wyjazdu, jednak waha się ze względu na chorobę matki. Norman wyjeżdża a Emilia próbuje uciec z kraju przez zieloną granicę, ostatecznie swoje miejsce w grupie uciekinierów oddaje prostytutce Stelli.

Po wielu latach Emilia, już pensjonariuszka domu starców, otrzymuje spadek z Ameryki. Chce jechać, ale jest na to już za słaba…

 

Opis postaci:

Emilia – wysoka, szczupła czterdziestolatka o szlachetnych rysach i pociągłej twarzy. Ma jasną karnację, piwne oczy i złociste włosy, które zbiera w kok z tyłu głowy. Jej spojrzenie jest pełne nostalgii, cierpliwości i wyrozumiałości. Emilia w czasie wojny straciła męża. Jest kobietą zmęczoną i pozbawioną złudzeń, która niewiele już oczekuje od życia. Nosi szaro-niebieską suknię do ziemi, wysokie czarne buty, a przy szyi długi, brązowy i pełen frędzli szal. Na serdecznym palcu lewej ręki błyszczy pierścionek z szafirowym oczkiem.

 

Norman – wysoki, czterdziestoletni mężczyzna o muskularnej sylwetce. Ma pociągłą twarz i niebieskie oczy o ciepłym spojrzeniu. Nosi krótkie blond włosy. Na czole Normana malują się zakola i poziome zmarszczki. Norman nosi  wojskowy mundur w zielonym kolorze. Pod szyją równo układa zielony szal. Jest wrażliwym, spokojnym człowiekiem.

 

Matka Emilii – drobna kobieta około siedemdziesiątki o serdecznym usposobieniu. Długie, ciemne, posiwiałe włosy spina w kok z tyłu głowy. Ubiera się w ciemne koszule, swetry i długie spódnice. Prawa noga bohaterki okryta jest bandażem. Twarz matki Emilii często rozjaśnia promienny uśmiech. Jest osobą zdolną do największych poświęceń.

 

Stella – szczupła brunetka około trzydziestki. Ma długie ciemne włosy, które miękko opadają wokół pociągłej twarzy. Ma duże, jasnoniebieskie oczy podkreślone delikatnym makijażem. Usta maluje błyszczącą różową szminką, policzki delikatnie pudruje. Ubiera się kobieco, w białą bieliznę i halki, bluzki robione na szydełku, spódnice do kolan, beżowe suknie z miękkiego materiału. W niektórych scenach zakłada sznur białych pereł. Mieszka po sąsiedzku z Emilią.