Adapter

Treść:

Audiodeskrypcja to ustny opis filmu, zdjęcia czy przedstawienia  teatralnego stworzony dla tych, którzy nie widzą lub widzą bardzo słabo.
Dlaczego? Audiodeskrypcja pozwala osobom niewidomym cieszyć się kulturą na równych prawach z innymi. Pozwala w pełni odebrać i zrozumieć oglądany film, czy obraz. Audiodeskrypcja pomaga także lepiej obserwować i zrozumieć oglądane dzieło wszystkim pozostałym, szczególnie dzieciom i młodzieży.

Jak?

• Po pierwsze POZNAJ. Zanim opiszesz, obejrzyj film od początku do końca. Dokładnie przyjrzyj się zdjęciu. Jeśli opisujesz film,  na początku „posłuchaj” tylko dialogów i ścieżki dźwiękowej. Jeśli opisujesz zdjęcie, obraz, lub rzeźbę – dowiedz się jak najwięcej na temat samego dzieła. Poznaj jego historię, dowiedz się, kto jest jego autorem, jaką techniką jest wykonane. Może poznasz jakieś ciekawostki?

• Po drugie KTO? CO? GDZIE? KIEDY? Odpowiedz na te pytania, tworząc opis.  Jeśli twój opis ma edukować, przybliż także symbolikę, kod kultury, pomóż w interpretacji.

• Po trzecie OD OGÓŁU DO SZCZEGÓŁU. Stwórz ogólny zarys, aby odbiorca mógł zbudować go w wyobraźni. Potem opisz szczegóły według ich ważności. Uporządkuj wcześniej informacje od najważniejszej do najmniej istotnej.

• Po czwarte WYOBRAŹNIA. Wybieraj najtrafniejsze i bogate w znaczenia słowa. Korzystaj z synonimów i porównań, sugestywnych epitetów i metafor. Używaj kolorów, mów o przestrzeni.

• Po piąte BĄDŹ OBIEKTYWNY. Nie komentuj, nie oceniaj w opisie urody bohatera albo jego stylu ubierania, nie nazywaj wprost emocji, nie cenzuruj scen brutalnych czy nagości. 

• Po szóste STYL. Opisując spróbuj oddać styl językowy dzieła. Jeśli to adaptacja lektury szkolnej, opisz film językiem książki. 

• Po siódme PAMIĘTAJ, MUSISZ SIĘ ZMIEŚCIĆ. Jeśli opisujesz film, to musisz zmieścić się z opisem między dialogami bohaterów. Przy opisie zdjęcia, możesz pisać do woli. Nie zanudź i nie uśpij tylko odbiorcy!