Wesele – fotos 7 Fotos do filmu
Fotos do filmu „Wesele” z 1972 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy.
To kolorowe zdjęcie do filmu autorstwa Renaty Pajchel. Przedstawia sześciu bohaterów dramatu. Od lewej są to: Dziennikarz (Wojciech Pszoniak), Nos (Andrzej Szczepkowski), Panna Młoda (Ewa Ziętek), Poeta (Andrzej Łapicki), Gospodyni (Izabela Olszewska) i Gospodarz (Marek Walczewski). Postacie zostały przedstawione w planie pełnym. Zdjęcie zostało wykonane we wnętrzu – to chłopska izba. To ranek po weselu. Jest jasno i ciepło o czym świadczy lekki strój bohaterów. Nos to mężczyzna około 50-letni. Ma kozią bródkę i gęste, falujące włosy. Twarz pociągła, błyszcząca od potu. Ubrany w brązową, prążkowaną marynarkę i takie same spodnie. Garderoby dopełnia kremowa kamizelka w ciemniejszy, drobny wzór. Obok prawej ręki Nosa i leżącej na podłodze prawej poły marynarki stoi kieliszek. Gospodarz siedzący po prawej stronie od Nosa to mężczyzna w wieku około 50 lat. Łysiejący. Włosy ma tylko po bokach głowy. Prosty nos. Przycięte wąsy sięgające do kącików ust. Małe uszy. Ubrany w białą koszulę rozpiętą pod szyją. Nogi ma przykryte kraciastym kolorowym kocem. Na nogi wzuł skórzane buty. Poeta siedzący w głębi to mężczyzna około 50-letni. Gęste, siwiejące, krótkie włosy. Blada twarz. Gęste, krzaczaste brwi. Ubrany w koszulę koloru białego i spodnie czarne. Na szyi wisi krawat, rozwiązany, czerwony. Dziennikarz siedzący po lewej stronie od Nosa, to mężczyzna ponad 40-letni, z gęstą rudą brodą i wąsami. Ma rude włosy do ramion opadające na oczy. Ubrany w czarny płaszcz i brązowe prążkowane spodnie. Gospodyni to kobieta ponad 40-letnia. O owalnej twarzy i prostym nosie. Ubrana w strój ludowy. Białą spódnicę, koszulę oraz bogato zdobiony gorset. Na głowie nosi białą chustę zawiązaną w czepiec. Panna Młoda to młoda kobieta, około 20-letnia. Ubrana w strój ludowy. Białą spódnicę i białą koszulę. Na głowie nosi czepiec. Nos leży na plecach na podłodze, pośrodku zdjęcia. Mniej więcej w 2/3 wysokości zdjęcia patrząc od góry. Po obu stronach Nosa siedzą Dziennikarz i Gospodarz. Pozostałe osoby znajdują się nieco dalej. Gospodyni stoi za Gospodarzem. Poeta siedzi w głębi izby obok stolika. Panna Młoda stoi pod samą ścianą, w otwartych drzwiach. Wszystkie osoby patrzą na leżącego Nosa. Nos patrzy na sufit, rękami dotyka pasa. Dziennikarz, który siedzi nad głową Nosa patrzy na niego z ukosa, z obrzydzeniem. Ma ręce skrzyżowane na brzuchu. Gospodarz trzyma się za kolano i patrzy na Nosa ze znudzeniem. Gospodyni patrzy zdziwiona, lewą ręką dotyka szyi, wygląda jakby się podpierała. Poeta patrzy melancholijnie. Siedzi, ma szeroko rozstawione nogi, na prawej dłoni zwisa mu płaszcz. Panna Młoda stoi opierając się o futrynę drzwi. Podpiera głowę lewą ręką. Prawą trzyma na brzuchu. Scena rozgrywa się we wnętrzu izby. Izba ma drewniane ściany pomalowane na fioletowo. Szara podłoga, najpewniej klepisko. Przez sufit biegną grube belki sufitowe. Mniej więcej przez środek zdjęcia przebiega linia styku dwóch ścian. Na każdej ze ścian są otwarte drzwi. Pierwsze są z prawej strony przy krawędzi zdjęcia. Drugie znajdują się z lewej strony w głębi. Wyposażenia wnętrza dopełniają trzy krzesła, na których siedzą mężczyźni. Za poetą stoi ława z tapicerskim siedziskiem. Przed nią ozdobny stolik, z okrągłym blatem, wspartym na rzeźbie złotego orła. W rogu izby za ławą jest dekoracja z pawich piór, pancerza do zbroi, hełmu, szabli i pistoletów. Za poetą wisi obraz na płótnie, częściowo przedarty, płótno zwisa.
