Pogrzeb kartofla Dramat
Odtwórz film w nowym oknie
Audiowstęp
Katalog Filmów
Dostosowanie
Fundacja Katarynka
Czas trwania
1 godz. 36 min.
Reżyseria
Data premiery
1991
Scenariusz
Obsada
Produkcja
Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego
Ocena
Opis filmu:
Wiosną 1946 roku z obozu koncentracyjnego wraca do rodzinnej wioski stary rymarz Mateusz. Miejscowa społeczność przyjmuje go z niechęcią, bo musi oddać jego rozkradziony dobytek. Zmniejsza się też udział ziemi dworskiej, która przy podziale przypada na każdego mieszkańca.
Wrogość wioski wynika również z poczucia winy za śmierć syna Mateusza. Wioska pozwoliła umrzeć rannemu, młodemu porucznikowi, by nie narazić się na podejrzenie o współpracę z antykomunistycznym podziemiem i tym samym nie pozbawić się szansy na otrzymanie kawałka ziemi.
Stary rymarz odkopuje syna, a trzej najbardziej odpowiedzialni za jego śmierć, ciągnąc zaprzęg pogrzebowy, zawożą swoją ofiarę na cmentarz.
Opis postaci:
Rymarz Mateusz – Wysoki 60-letni mężczyzna ze srebrnymi, dłuższymi, lekko kręconymi włosami. Ma przystrzyżoną siwo-brązową brodę i szare oczy. Jego nos jest duży i lekko szpiczasty. Zwykle nosi szary, grubo tkany sweter, kremowe, płócienne spodnie i czarne, skórzane buty z cholewami. Na wierzch ubiera czarny płaszcz do połowy uda związany paskiem.
Pasiasia – 30-letni młody brunet z dwudniowym zarostem i rozbieżnym zezem. Ma dłuższe, proste włosy zaczesane na bok i okrągłą twarz z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Nosi brudną, płócienną koszulę i brązowe poszarpane spodnie z dziurami. Na stopy wzuwa skórzane, rozklapane buty bez sznurówek. Na głowę ubiera czarną, nieocieplaną czapkę uszatkę z daszkiem. Na brzuchu nosi czarny, skórzany pas z kieszonkami, a na szyi, na rzemyku scyzoryk z drewnianą rękojeścią.
Stefan Gorzelak – 40-latek z łysiną i wiankiem krótkich, brązowych włosów wokół głowy. Ma lekko odstające uszy, szare oczy i dołek w brodzie. Na głowie nosi zwykle czarną maciejówkę z błyszczącym daszkiem. Jego strój składa się przeważnie z granatowej koszuli, grubo tkanego, oberżynowego swetra i ciemnobrązowej kapoty. Na nogi wkłada jasnobrązowe spodnie i czarne, skórzane buty z cholewami.
Dziedziczka Lachowiczowa – 30-letnia blondynka z rozczochranymi, posklejanymi włosami do ramion. Ma szare oczy i bladą cerę. Ubiera się najczęściej w kremowy płaszcz i słomiany kapelusz z szerokim rondem. Nosi suknie w jasnych, pastelowych kolorach a na szyi nosi perły. Na stopy wzuwa zniszczone, pokrzywione sandały.